Solo vanaf Sydney!

Lieve familie en vrienden! 21 Mei 2014, woensdag, Sydney

Daar zit ik dan, in de Botanische tuinen in Sydney! Ongeveer 100 meter van het Opera House af, met de Harbour Bridge op de achtergrond. Wat een droom! En daarom extra leuk om niet in het hostel mijn avonturen op ‘papier’ te zetten maar dat lekker hier te doen in de zon. Afgelopen zondag moest Stephanie helaas terug naar Nederland, na vier weken samen te hebben gereisd langs de Oostkust van Australië! Het waren vier enorm intense weken omdat wij allebei graag álles wilden doen wat er maar te doen was onderweg en dat is ons aardig goed gelukt! Je kunt natuurlijk niet alles zien maar we hebben ons goed ingelezen en laten informeren over de dingen die er te doen waren en op die manier telkens een plan gemaakt voor de komende paar dagen. We zijn heel blij met de keuzes die we gemaakt hebben en kunnen dit avontuur voor altijd met elkaar terughalen wanneer we thuis een Australisch wijntje drinken of gewoon even behoefte hebben aan vakantie. Want dat was eigenlijk wat dit was; 10 vakanties in 1! Ik ben nog steeds van plan binnenkort de verhalen van onze reis uit te typen voor ik ze vergeet! En wanneer die zwart op wit staan komen die ook jullie kant op  Maar wat we allemaal wel niet hebben gezien en meegemaakt is echt zóveel en zó cool dat we het meeste nooit zullen vergeten!

In Sydney hebben we natuurlijk alles proberen te zien! Zo zijn we de eerste dag meteen naar Bondi Beach gegaan, met een tourbus waarbij je bovenin buiten kan zitten net zoals in Engeland. We waren redelijk moe na de nachtbus van Byron Bay naar Sydney en kozen er daarom voor niet door de stad te gaan lopen maar een hop-on hop-off busje te pakken! Zo reden we de Bondi Beach route en onderweg werd via een luidsprekersysteem precies verteld waar we waren en wat er bijzonder was aan de plekken en personen om ons heen. Erg leuk en ontspannen! Toen we aankwamen bij Bondi Beach, bekend van het programma op tv waar lifeguards de levens redden van verdwaalde zwemmers en surfers, waren we enigszins verbaasd over het kleine formaat van het strand. Eigenlijk is het net zoals elke andere baai die je tegenkomt aan de Australische kust. Maar zodra we er waren proefden we de sfeer, lagen we op het strand, bewonderden we de lifeguards en hebben genoten van de zon (uiteraard ingesmeerd en wel). Na alle waarschuwingen dat Sydney koud zou zijn en bewolkt en grijs en grauw, hadden we deze 25 graden met strak blauwe lucht niet verwacht!! Wat heerlijk  Het plan was eigenlijk om op tijd terug te gaan naar de stad om daar een leuk plekje uit te kiezen voor een godkoop avondmaal… Maar toen we de Bondi Icebergs swimming club zagen bovenop de heuvel, die ook redelijk bekend is (je kunt alleen lid zijn van de zwemclub als je 4 jaar lang en opeenvolgend iedere zondag zwemt in het (buiten)zwembad daar!!) besloten we daar een glas prosecco te drinken. Wat een uitzicht! Surfers trotseerden naast ons dapper de hoge golven. Wat een gaaf gezicht! Lifeguards rijden in wagentjes over het strand, hardlopers rennen zwetend langs de randen van het zand en jongens en meisjes zwemmen tussen de vlaggen of doen hun best op body boards een golf te pakken. Met later een ondergaande zon en vervolgens het maanlicht op het oceaanwater was het een unieke ervaring om daar de eerste avond te besteden in onze laatste stad die we gezamenlijk bezochten. Het zwembad is overigens toegankelijk voor het publiek en de golven van de oceaan slaan hier tegen de rotsen aan, het zwembad in! Dat ziet er heel mooi uit en het water is dan ook zout in het bad.

Op het moment hardloopt iedereen om mij heen in zijn lunchpauze; groepjes mannen en vrouwen en ook mensen alleen met hippere en minder hippe hardloopkleding aan sjokken hijgend of rennen vastberaden langs mij heen (ik zit per ongeluk ook precies met mijn laptopje en tas op het stukje gras dat loopt van het pad naar het opera house). Wel lekker in het zonnetje, ik zal me even omdraaien om niet te verbranden.
Zodra mijn laptop zometeen leeg is kan ik me weer concentreren op mijn boek! Ik had geen geld voor een boek dus was op zoek naar een gratis boek (die je op sommige plekken kunt krijgen of ruilen) en toevallig bleek dat een Duits meisje ‘the Hunger Games’ had achtergelaten in de hostelkamer! Jeej! Want de film vond ik intrigerend. Het is een lekker oud boek wat volgens mij al door menig backpacker gelezen is.

Oeps batterij echt bijna leeg.

Toen Steef en ik die avond gingen eten konden we geen goedkoop hostelmaal meer zien en besloten we pasta pesto te maken! Pasta, pesto, courgette en paprika. We hadden echt even wat vitamientjes nodig en iets wat geen vette hamburger met een biertje was!! Heerlijk avond gegeten en lekker geslapen na een kleine goon-borrel op de gang voor de kamerdeur (‘goon’ is goedkope wijn die naar appelsap smaakt en iedere backpacker en student drinkt).

De volgende dag gingen we ’s middags de beroemde Sydney Harbour
Bridge beklimmen vanaf 3:30 en wilden we ’s ochtends van alles ondernemen!! Maar na een beetje uitslapen tot 11 uur (Stephanie was voor het eerst de baas over de wekker) besloten we toch maar gewoon in het rondleidings-busje te stappen waarvan het kaartje nog geldig was van de vorige dag en hebben we het centrum van de stad vanuit het busje bewonderd! We zagen het Opera House, de Harbour Bridge, de Sydney Tower, King’s Cross, Darling Harbour, de Chinese vriendschapstuin en het contrast dat in Sydney bestaat tussen hypermoderne en klassieke architectuur, afgemaakt met Engelse invloeden hier en daar.

Om ons voor te bereiden op de klim hebben we vervolgens supergoedkoop bij de McDonalds gegeten en na een RedBull waren we klaar voor ‘The climb of our Life’!! Het bleek iets serieuzer te zijn dan we dachten en we werden dan ook in pakken gehesen met camouflagekleuren voor de auto’s op de weg, we kregen allerlei klipjes om en een fleecetrui mee en een radio en een hoofdtelefoon en een lichtje voor als het donker werd en ga zo maar door. Je mocht geen losse items meenemen omdat je dan een ongeluk op de brug kunt veroorzaken, maar je kreeg wel een tissue om je arm mee aan een elastiekje voor als je moest huilen bovenin ;) Ik moet zeggen dat ik dat bijna heb gedaan toen ik vroeg aan de tourleider of hij romantisch met mij op de foto wilde om die foto aan het thuisfront te kunnen laten zien en hij antwoordde: “No. We can take a romantic picture with your own phone when we get back.” Afgewezen op de harbour bridge… Dat is dus nog erger dan zonder vriendje op de brug te staan. Maargoed gelukkig hadden Steef en ik elkaar en hebben we superromantische foto’s met zijn 2en! De klim zelf was geweldig overigens! We liepen de brug op toen het namiddag was en zagen de stad in het licht. Door de koptelefoon krijg je informatie te horen over wat je links, rechts, onder en boven je ziet. Vervolgens ging langzaam de zon onder achter de Blue Mountains (mooiste zonsondergang die ik ooit heb meegemaakt, zo boven op de brug) en kregen we de stad te zien met al haar lichten aan! Prachtig. Na een tijdje kwam zelfs de maan op boven de oceaan en dat hadden we beide nog nooit gezien. Onvergetelijk! We hebben aan het einde van de klim nog even een box aan elkaar gegeven, de moonwalk gedaan, de limbo, Steef heeft gehakt, we hebben wat jumpstyle moves uitgevoerd en nu kunnen we dat allemaal op ons lijstje zetten met dingen die we op de Harbour Bridge hebben gedaan! De brug is 134m hoog en je klimt via hele steile trapjes omhoog (dit oefen je eerst in een simulator voor vertrek) met razende auto’s en trams langs je heen, met vervolgens een hele normale trap die helemaal over de brug heen loopt, zoals je die op de foto’s van de brug ziet. Ik kijk nu rechts achter me en daar staat toevallig een groep bovenop de brug! Een stuk of vijf mensen rechts van de vlaggen en een stuk of zeven links. Zo stonden wij er ook bij!

Wat voor Stephanie overigens een van de highlights was van deze klim; het spotten van het tandartsgebouw uit de film Finding Nemo! Aangezien wij in het Great Barrier Reef Nemo de clowsnvis gevonden hebben (2 zelfs, in een grote anemoon tijdens het snorkelen!) was dit voor ons helemaal leuk, haha. Na de klim stond Stephanie erop om alle foto’s te kopen en op cd te laten zetten dus we kunnen jullie gelukkig precies laten zien waar we uitzicht op hadden ;)! Thanks Steef, was toch wel een goed idee!

We hebben vervolgens lekker cheap sushi gekocht en opgegeten op een bankje met uitzicht op de brug. Daarna zijn we bij de Opera Bar champagne gaan drinken, hoe kan het ook anders! Hier zaten we aan tafel met twee hele lieve mensen die ons het hemd van het lijf vroegen over onze reis en herkomst en wanneer zij afscheid namen van Laura die naar Nieuw Zeeland vertrok na 3 maanden Sydney stonden ze erop dat we meededen aan de afscheidsquiz. Heel lief! En nog meer champagne!
De volgende dag zijn we lekker gaan shoppen voor, jawel!, souvenirs voor het thuisfront en onszelf. Daarnaast hebben we de Nespresso winkel bezocht zoals ik in elke grote stad hier doe! Erg leuk, de Vanilio smaak geproeft maar helaas viel die tegen :(. Verder hebben we Chocolade Baileys geproefd om 12:07 (it’s wine o’clock somewhere) en die was enorm lekker! Toevallig gaat de jongen die reclame stond te maken daarvoor en ons Baileys liet proeven over zes weken naar Nederland! Die heeft ons mailadres zodat we hem de beste online tour ooit kunnen geven :). Altijd leuk als je kunt helpen. Hierna zijn we samen met Henny naar Manly Beach gegaan met de ferry! Een heel leuk tochtje op de boot die vertrekt tussen de Harbour Bridge en Opera House in! In Manly vonden wij het niet heel bijzonder maar hebben we lekker souvenir geshopt (kijken kijken niet kopen!) en frozen yoghurt gegeten op het strand. Het goede leven! Daarna speciaal voor Stephanie heerlijk Coronaatjes gedronken op een balkon met warmtelampen en hier heerlijk en goedkoop steak gegeten! Topavondje met topmensen, erg leuk!
Lekker vroeg gaan slapen om de volgende dag op tijd te vertrekken naar Bondi Beach! Want op Stephanie haar laatste dag moesten we natuurlijk terug naar dit paradijselijke strand. En zoals het lot had bepaald was het weer fantastisch! Blauwe lucht, warm briesje en heerlijke zon. Ik heb zelfs een goed half uur door het zachte zand hardgelopen (zwaarder dan ik dacht!) en daarna op het harde zand. Heel ontspannend en het was super om daarna een duik in de oceaan te kunnen nemen  Natuurlijk in de buurt van de badmeesters want de stromingen kunnen vrij sterk zijn op dit stukje strand. We hebben een prachtige groene Bondi pet gekocht allebei en Steef kon een enorme badhanddoek niet laten liggen!

Vervolgens besloten we bij de Bondi Icebergs Swimming club chique te dineren om te vieren dat we zo’n mooie reis hadden gehad. Ik heb heerlijk kangaroo vlees gegeten waarbij de smaak van champagne niet verkeerd was! Na een gezellig etentje hier zijn we teruggegaan naar het hostel met de bus en hebben we in een kroegje om de hoek nog kunnen genieten van wat life muziek en een wijntje. Een goede laatste avond en gelukkig niet al teveel tranen van verdriet maar vooral glimlachen van geluk!

De volgende ochtend gingen we samen naar het vliegveld in Sydney waar we nog bijna een boete kregen voor het verkeerde treinkaartje! Gelukkig hadden we net op tijd gevraagd of onze internationale studentenkaart genoeg zou zijn voor de studentenkorting en dat bleek niet zo te zijn! 200 dollar per persoon zou ons dat hebben gekocht… Bedankt officer 1097! Hij heeft ons gered. Op het vliegveld enorm lekker gebrunchd en kaartjes en cadeau’s uitgewisseld. Stephanie gaf me een vrij grote krokodillenknuffel waarvan we al tijden in ieder souvenirwinkeltje zeggen dat het grappig zou zijn die aan elkaar te geven omdat hij zo geweldig maar onhandig groot is! Krookaburra heet hij. Omdat mijn ene maatje wegging heb ik nu mijn nieuwe maatje  Superlief! Stephanie stapte letterlijk als laatste persoon in het vliegtuig na ons afscheid en toen ging ik weer terug naar het centrum. Alleen!

Helemaal gek. Alsof ik een tweede keer van huis wegging! Maar het beste leek me om daar niet bij stil te staan en gewoon lekker Sydney te verkennen. Henny kwam al snel aan met druifjes en zo hebben we een hele chille dag gehad rondlopend in de stad. Die avond maakten we pasta voor 2 man voor 2 dagen voor 4 dollar in totaal en na de drukke en geweldige weken samen met Stephanie heb ik ongeveer 12 uur geslapen die nacht! Haha. Vervolgens ging ik op weg naar de Botanische tuinen maar kwam terecht in een totaal ander deel van de stad, namelijk Chinatown en Darling Harbour! Dat was ook leuk om te verkennen :) ’s Avonds heb ik met mijn supervisor Susan van mijn project in Adelaide en haar man Scott heerlijk Thais gegeten in een wijk die Newtown heet in een restaurant dat “Thai la ong 2” heet. Een paar deuren verder vind je dan ook “Thai la ong” van dezelfde eigenaar. Het fascineert me nog steeds dat je dan een 2 achter je restaurantnaam zet! Maar het eten was heerlijk, echt super. Voor het eerst at ik daar ‘Money bags’, zeker aan te raden! Na een rondleiding over de campus van de Universiteit van Sydney en het gezellige etentje bij het Thaise restaurant hebben we de avond afgesloten bij Max Brenner, de beroemde chocolaterie! Aardbeien met gesmolten chocolade en dé Chocolate Soufflé. Nooit eerder had ik zo’n chocolade ervaring. Als je ooit bij de Max Brenner staat, bestel de Chocolate Soufflé. Geweldig.

De volgende ochtend, op dinsdag, heb ik van 9 tot 11 een college van Susan bijgewoond dat ging over Client Compliance, heel interessant! We zijn ook even door het oude diergeneeskunde gebouw gelopen en dat is echt prachtig! Er staan zoveel oude gebouwen op de campus. In het ‘vet science’ gebouw stond ook een vitrine met oude foto’s met onder andere het veterinaire roeiteam erop! Zo leuk om te zien. Daarnaast liet Susan me het anatomie gedeelte zien, de dissectie ruimtes en de dag ervoor had ze me rondgeleid in de dierenkliniek voor katten en honden en me de operatiekamers, consult kamers, apotheek en klaslokalen laten zien. Erg goed om op verschillende universiteiten die ruimten te zien en te vergelijken met hoe dat er bij ons uit ziet! Ik voelde me gelijk thuis in de kliniek, net als vroeger toen ik dagelijks bij de dierenarts te vinden was.
De rest van de dinsdag had ik vrijgehouden voor mijn sollicitatie gesprek in een coffeebar om de hoek van het X Base Hostel op Kent Street, maar ik heb niks meer gehoord van het Duitse meisje dat me aan dat baantje zou helpen helaas. Daarom heb ik mijn administratie (financiën etc.) gedaan en kunnen skypen met vriendinnen en familie! Die avond heb ik gegeten bij mensen thuis die ik in de Opera Bar heb ontmoet samen met Stephanie, waar ik eerder over schreef. Zij zijn zo enorm aardig! Ze hebben een groot huis in Sydney waarvan ze kamers verhuren aan reizigers (AirB&B) en ik had direct al een heel fijn gevoel bij deze mensen. Aan het eind van de avond ging ik naar huis met een uitnodiging om mee te gaan kamperen tussen Alice Springs en Ayers Rock/Uluru, in het centrum van Australië: precies wat ik nog wilde doen! En zij hebben ook vrienden met een organic farm waar ik hopelijk 1 of 2 weken kan verblijven om te werken voor accommodatie en eten/drinken, voor de ervaring en ook om geld te besparen. Kortom een heel gezellige en ook vruchtbare avond.

Zo ging ik van geen-enkel-plan op de zondag/maandag/dinsdag naar een plan! Als ik na het werken op de farm en de outback naar Nieuw Zeeland ga en erna naar Bali ben ik helemaal blij!

Voor nu was dit even de update (inmiddels vanuit een pub uit 1848 midden in The Rocks, met de laptop aan de lader!). Het was een prachtige dag en ik ga proberen dit soort updates tussendoor even te typen!

Als kanttekening; ik mis iedereen wel! Familie en vrienden. Ik denk bij van alles wat ik tegenkom weer aan andere mensen en ik wou vaak dat ze er gezellig even bij waren! Al ben ik dus de komende drie maanden nog op reis, weet dat ik aan jullie denk en me alweer een poosje verheug om met jullie tijd door te brengen!

Veel liefs en kussen vanuit Sydney,
Malou!